چه زیباست جاده ای که پایانش تو باشی
تصور کن در جاده ای درحال رفتن هستی
چه چیزی باعث شده وارد این جاده بشی؟
آیاخودجاده باصفا وزیباست که از رانندگی کردن دراین مسیر لذت میبری؟
یامقصدی داری که برای رسیدن به آن ،به ناچار باید ازاین جاده عبور کنی!جاده ای که آنقدرهاهم زیبا نیست؟
حالا اگر این جاده ،هیچ زیبایی نداشته باشه چه چیزی این مسیر را برات زیبا میکنه؟
مثلا اگر بدونی آخراین جاده یه عزیزی منتظرته که سالیانه ساله که منتظرشی
حالا باچه حس وحالی این مسیر را طی میکنی؟
قبول داری که درتمام مسیر فقط به لحظه ملاقات فکرمیکنی ودیگه برات مهم نیست اون چاده چه شکلی باشه؟
اصلا اگه هیچ زیبایی هم نداشته باشه بازم دوستش داری چون تورا به عزیزت میرسونه...
حالا درجاده ی پرپیچ وخم زندگی یه پیشنهاد واست دارم تاحالت همیشه خوب باشه:
تصور کن آخرجاده ی زندگی قراره ملاقات کنی بهترین مخلوق خداوند را کسی که از پدرنسبت به فرزندش دلسوزتره ویه رفیق ومونسه
این جمله را هم باخودت تکرارکن
زیباست جاده ای که مقصدش امام زمان باشد ودرانتهای مسیر اوراملاقات کنی.
یه سر به مفاتیح بزن یه دعای هست به اسم دعای ندبه
این یکی از فرازهاشه:ای پیامبر آیا سوی تو راهی برای ملاقت هست؟
هرچهی بیشتر امان زمان را بشناسی مشتاق تر میشی برای دیدارش
باور کن اگر یه برگه برداری وهمه ی ویژگیهایی که برای یک انسان میپسندی را روی اون برگه بنویسی تمام اون ویژگیهای دربالاترین حدش درامام زمان هست ........
